បងប្អូនមួយចំនួនធំមានអាការឈឺចុកចាប់នៅក្នុងឆ្អឹង
ខ្នងត្រង់បរិវេណចង្កេះ។ ចំណែកអ្នកខ្លះទៀត ឈឺទាំងចង្កេះផង
និងឈឺចាក់ចុះមកជើងផង ហើយអ្នកខ្លះទៀតរហូត
ដល់កម្រើកជើងមិនបាន ដើរមិនបាន ឬបត់ដៃ បត់ជើងមិនបានទៀតផង ដោយ មិនដឹងពីមូលហេតុច្បាស់លាស់។ មូលហេតុទាំងនេះ មួយចំនួនធំគឺបណ្ដាលមកពីការគាបសរសៃប្រសាទ ដែលចេញមកពីតំបន់ ឆ្អឹងខ្នងរបស់មនុស្សយើង។ មានមនុស្សមិនតិចទេ ដែលមានអាការបែបនេះ មិនថាជាក្មេង ឬក៏ជាមនុស្សចាស់ទេ នៅពេលនេះ លោកអ្នកដឹងហើយថា វាជាប្រភេទជម្ងឺមិនមែនជាការវិវឌ្ឍន៍តាមធម្មតារបស់ធម្មជាតិទេ។ ដូច្នេះលោកអ្នកត្រូវប្រញាប់ធ្វើការ ព្យាបាល ដើម្បីចៀសវាងការវិវឌ្ឍន៍ទៅរកសភាពធ្ងន់ធ្ងរផង និងដើម្បីបន្ថយ ឬបំបាត់ការឈឺចាប់ដែលស្ថិតនៅជាមួយ និងរំខានជីវិត ប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកអ្នក។
ទស្សនាវដ្ដី សុខភាពយើង បានធ្វើការសម្ភាសន៍ជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត វូ
សុភៈរស្មី ឯកទេសវះកាត់ប្រព័ន្ធប្រសាទ នៅ មន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត
ដើម្បីបកស្រាយនូវប្រធានបទខាងលើនេះ។
តើឆ្អឹងខ្នង សរសៃប្រសាទ និងទ្រនាប់ឆ្អឹងខ្នងមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាអ្វីខ្លះ?
ឆ្អឹងខ្នងជាសសរដ៏រឹងមាំមួយសម្រាប់ទ្រទម្ងន់ខ្លួនរបស់មនុស្សយើង។ ជាទូទៅមនុស្សយើងម្នាក់ៗមានឆ្អឹងកងទាំងអស់ ចំនួន៣៣កង់ ដែលតម្រៀបលើគ្នាពីមួយទៅមួយ។ ហើយគេចែកចេញជាឆ្អឹងកងកមានចំនួន៧ ឆ្អឹងកងខ្នងមានចំនួន១២ ឆ្អឹងកង ចង្កេះមានចំនួន៥ ឆ្អឹងកងផាលខាងក្រោយ មានចំនួន៥រលាយជាប់គ្នា និងឆ្អឹងកងកញ្ចូញគូទពី៣-៥រលាយជាប់គ្នាដែរ។ ឆ្អឹងកង នីមួយៗដែលបន្ដាក់លើគ្នានេះ មិនបានជាប់គ្នាផ្ទាល់រវាងឆ្អឹង កងខាងលើ ឬខាងក្រោមទេ គឺវាមានទ្រនាប់ឆ្អឹងកងស្ថិតនៅចន្លោះឆ្អឹងកង នីមួយៗ។ ទ្រនាប់ឆ្អឹងកងនេះមានភាពធន់ និងមាំមួនខ្លាំងណាស់ ហើយវាមានតួនាទីសំខាន់សម្រាប់ឱ្យឆ្អឹងខ្នងមានចលនា ការពារមិន ឱ្យមានការកកិតរវាងឆ្អឹង និងឆ្អឹងផងដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបយើងអាចធ្វើចលនាដងខ្លួនបាន ដូចជាឱនទៅមុខ ទៅចំហៀង ជាដើម។ ឆ្អឹងកងទាំងអស់សុទ្ធតែមានប្រហោងនៅកណ្ដាល និងនៅចំហៀងសងខាង ពេលដែលឆ្អឹងកងទាំងអស់បន្ដុបពីលើបន្ដគ្នា ប្រហោងកណ្ដាលនេះបន្ដគ្នាជាប់ជាបំពង់មួយវែង ដែលហៅថាបំពង់ឆ្អឹងកង។ បំពង់ឆ្អឹងកងនេះ គឺជាកន្លែងសម្រាប់ផ្ទុកខួរឆ្អឹងខ្នង ដែលបន្ដមកពីផ្នែកខួរក្បាល។ ជាទូទៅ ខួរឆ្អឹងខ្នងត្រូវបញ្ចប់នៅត្រង់ឆ្អឹងកងចង្កេះទីមួយ ឬទីពីរ។ ចន្លោះឆ្អឹងកងនីមួយៗមាន រន្ធចំហៀងៗ ដើម្បីបន្ដទៅកាន់សរីរៈគ្រប់កន្លែងក្នុងខ្លួនមនុស្សយើង ដូចជាសរីរាង្គខាងក្នុង មានស្បែក សាច់ដុំជាដើម។ ដូច្នេះ ពេលដែលទ្រនាប់ឆ្អឹងកងប៉ោង ឬលៀនចេញពីកន្លែងធម្មតារបស់វា វានឹងសង្កត់ទៅលើសរសៃប្រសាទធំៗដែលនៅជិតវានោះឯង។ ពេលដែលមានការគាបសរសៃប្រសាទ សរសៃប្រសាទនោះត្រូវរលាក ហើយបង្កឱ្យទៅជាឈឺទៅតាមតំបន់ ដែលសរសៃប្រសាទនោះ ទៅបញ្ជា ដូចជាផ្នែកចំហៀងនៃជើង ផ្នែកខាងក្រោយនៃជើងឆ្វេង ឬជើងស្ដាំ។
ទ្រនាប់ឆ្អឹងកងដែលគាបលើសរសៃប្រសាទអាចមានគ្រប់កន្លែង ដែលមានទ្រនាប់ឆ្អឹងតាំងពីឆ្អឹងកងដល់ឆ្អឹងកងចង្កេះ។ ប៉ុន្ដែគេសង្កេតឃើញការគាបដែលមានច្រើនជាងគេនៅត្រង់ចន្លោះឆ្អឹងកង ចង្កេះទី៤-៥ និងទ្រនាប់ឆ្អឹងកងចង្កេះចុងក្រោយ ព្រោះវា ជាកន្លែងដែលទទួលនូវសម្ពាធ និងទម្ងន់ច្រើនជាងគេ។
មូលហេតុដែលទ្រនាប់ឆ្អឹងលៀនចេញមកសង្កត់លើសរសៃប្រសាទ
កត្ដាសំខាន់គឺបណ្ដាលមកពីភាពទ្រុឌទ្រោមរបស់ទ្រនាប់ឆ្អឹងកង។ ភាពទ្រុឌទ្រោម ឬការចុះខ្សោយនៃទ្រនាប់ឆ្អឹងនេះទាក់ ទងនឹងកត្ក្ដាពីរយ៉ាងសំខាន់។
1 . កត្ដាទីមួយ ៖ ភាពចាស់របស់ទ្រនាប់ឆ្អឹងកងទៅតាមអាយុកាល ដែលគេច្រើនជួបប្រទះលើមនុស្សដែលមានអាយុ លើសពី៥០ឆ្នាំឡើងទៅ។ ករណីនេះជាលក្ខណៈធម្មជាតិ ពេលដែលអាយុកាន់តែច្រើន ទ្រនាប់ឆ្អឹងកាន់តែចាស់ដូចគ្នា ហើយភាពធន់ របស់វាក៏ថយចុះបន្ដិចម្ដងៗ ទៅតាមនោះដែរ។
2 . កត្ដាទីពីរ ៖ គឺបណ្ដាលមកពីភាពទ្រុឌទ្រោមនៃទ្រនាប់ឆ្អឹងកង ដោយការប្រើប្រាស់ឆ្អឹងខ្នងមិនសមស្រប មិនត្រឹមត្រូវ ឬការទ្រុឌទ្រោមដោយការប៉ះទង្គិចខ្លាំង។ ធម្មតាទ្រនាប់ឆ្អឹងមានសភាពមាំមួន និងធន់ខ្លាំងណាស់។ វាមានភាពធន់ខ្លាំងទៅនឹងការ សង្កត់ត្រង់ពីលើ ប៉ុន្ដែវាមិនធន់ខ្លាំងទៅនឹងការរបួស ឬការសង្កត់ដោយបញ្ឆិតនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ ដូចជាការឈោង ឬឱនលើកយក របស់មួយដែលធ្ងន់ ការអង្គុយកោងខ្នងយូរ ការស្ពាយ ឬលើករបស់អ្វីមួយចំហៀងស្មាជាដើម។ ភាពទ្រុឌទ្រោមទាំងនេះកើតឡើង ដោយសន្សឹមៗ ឬអាចកើតមានឡើងភ្លាមៗ។
រោគសញ្ញានៃការគាបសរសៃប្រសាទ
ចំពោះរោគសញ្ញាវិញនោះ មានច្រើនផ្សេងៗគ្នា ទៅតាមទីកន្លែងដែលមានការគាបសរសៃប្រសាទ។ ជាឧទាហរណ៍ ដូចជាការគាបសរសៃប្រសាទនៅត្រង់ឆ្អឹងកងក ធ្វើឱ្យអ្នកជម្ងឺឈឺចុករោយមកដៃឆ្វេង ឬស្ដាំ។ នៅពេលនេះសូមលើកយកតែរោគ សញ្ញាខ្លះៗ ដែលពាក់ព័ន្ធនិងការគាបសរសៃប្រសាទនៅត្រង់ឆ្អឹងកងចង្កេះ។ រោគសញ្ញារួមមានដូចជា ៖
វិធីព្យាបាលគាបសរសៃប្រសាទ
ការព្យាបាល គឺអាស្រ័យទៅលើការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឱ្យបានច្បាស់លាស់ជាមុនសិន។ ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបាន មានកត្ដាពីរ យ៉ាង ទីមួយ គឺការពិនិត្យទៅលើអ្នកជម្ងឺ បូករួមទាំងរោគសញ្ញាដែលអ្នកជម្ងឺប្រាប់។ ទីពីរ គឺការថតមើលកន្លែងដែលមានការគាប។ ក្នុងការថតនេះយើងមានពីរប្រភេទទៀតគឺ ថតបែបទ្រីម៉ូដង់ស៊ីតូម៉ែត្រ(TDM) និងប្រភេទថតអ៊ីអែអ៊ិម(IRM)។ ប្រភេទី្រំ អាចមានព័ត៌មានបានច្បាស់ជាងគេទៅលើកន្លែងដែលគាប និងសរសៃប្រសាទដែលទទួលការគាបនោះ។
ចំណែកឯការព្យាបាលមានពីរដំណាក់កាលគឺ ការព្យាបាលដោយថ្នាំលេប និងការព្យាបាលដោយវះកាត់។
1 . ដំណាក់កាលទីមួយ ៖ ការព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំ បូករួមនិងវិធីសាស្ដ្រថែរក្សាឆ្អឹងខ្នង។ ការព្យាបាលបែបនេះ តម្រូវឱ្យមានការចូលរួមពីអ្នកជម្ងឺមួយផ្នែកធំក្នុងការថែរក្សាឆ្អឹង ខ្នង ហើយមានរយៈពេលយូរតែមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ បើអ្នកជម្ងឺ អនុវត្ដបានត្រឹមត្រូវតាមការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ។
2 . ដំណាក់កាលទីពីរ ៖ ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ នៅពេលដែលការព្យាបាលដោយវិធីទីមួយគ្មានប្រសិទ្ធភាព ឬដោយអ្នកជម្ងឺទ្រាំទ្រនឹងឥទ្ធិពលមិនល្អរបស់ថ្នាំមិនបាន ឬអ្នកជម្ងឺមានលក្ខណៈអ្វីមួយ ដែលមិនអាចប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំប្រឆាំងការ រលាកនេះបាន។ ម្យ៉ាងទៀត ការវះកាត់អាចធ្វើទៅបានដោយករណីបន្ទាន់មួយចំនួន ដូចជាអ្នកជម្ងឺមិនអាចកម្រើកជើង ឬប្រអប់ ជើងរួច ឬអ្នកជម្ងឺមានអាការឈឺចាប់ខ្លាំងមិនអាចទ្រាំបាន ហើយមានរោគសញ្ញាបត់ជើងតូច ធំមិនបានជាដើម។
ដំបូន្នានអ្នកឯកទេស
ប្រសិនបើបងប្អូនមានអាការណាមួយដូចរៀបរាប់ខាងលើក្នុងរោគសញ្ញា ឬមានការសង្ស័យ ត្រូវស្វែងរកការពិគ្រោះ យោបល់ពីអ្នកដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់។ ចៀសវាងបណ្ដែតបណ្ដោយឱ្យសភាពជម្ងឺកាន់ធ្ងន់ធ្ងរដុនដាបខ្លាំង ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យ ប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់ជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកអ្នក។
បញ្ហាសំខាន់មួយទៀតគឺការថែរក្សាឆ្អឹងខ្នង ព្រោះវាមានសារៈសំខាន់បំផុត។ សូមកុំរង់ចាំរហូតដល់លោកអ្នកក្លាយជាអ្នក ជម្ងឺ ទើបទទួលស្គាល់ថា សុខភាពល្អពិតជាវិសេសវិសាលឱ្យសោះ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៣៩ ខែមេសា ឆ្នាំ២០០៩
ដល់កម្រើកជើងមិនបាន ដើរមិនបាន ឬបត់ដៃ បត់ជើងមិនបានទៀតផង ដោយ មិនដឹងពីមូលហេតុច្បាស់លាស់។ មូលហេតុទាំងនេះ មួយចំនួនធំគឺបណ្ដាលមកពីការគាបសរសៃប្រសាទ ដែលចេញមកពីតំបន់ ឆ្អឹងខ្នងរបស់មនុស្សយើង។ មានមនុស្សមិនតិចទេ ដែលមានអាការបែបនេះ មិនថាជាក្មេង ឬក៏ជាមនុស្សចាស់ទេ នៅពេលនេះ លោកអ្នកដឹងហើយថា វាជាប្រភេទជម្ងឺមិនមែនជាការវិវឌ្ឍន៍តាមធម្មតារបស់ធម្មជាតិទេ។ ដូច្នេះលោកអ្នកត្រូវប្រញាប់ធ្វើការ ព្យាបាល ដើម្បីចៀសវាងការវិវឌ្ឍន៍ទៅរកសភាពធ្ងន់ធ្ងរផង និងដើម្បីបន្ថយ ឬបំបាត់ការឈឺចាប់ដែលស្ថិតនៅជាមួយ និងរំខានជីវិត ប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកអ្នក។
រូបភាពទស្សនាវដ្ដីសុខភាពយើង
តើឆ្អឹងខ្នង សរសៃប្រសាទ និងទ្រនាប់ឆ្អឹងខ្នងមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាអ្វីខ្លះ?
ឆ្អឹងខ្នងជាសសរដ៏រឹងមាំមួយសម្រាប់ទ្រទម្ងន់ខ្លួនរបស់មនុស្សយើង។ ជាទូទៅមនុស្សយើងម្នាក់ៗមានឆ្អឹងកងទាំងអស់ ចំនួន៣៣កង់ ដែលតម្រៀបលើគ្នាពីមួយទៅមួយ។ ហើយគេចែកចេញជាឆ្អឹងកងកមានចំនួន៧ ឆ្អឹងកងខ្នងមានចំនួន១២ ឆ្អឹងកង ចង្កេះមានចំនួន៥ ឆ្អឹងកងផាលខាងក្រោយ មានចំនួន៥រលាយជាប់គ្នា និងឆ្អឹងកងកញ្ចូញគូទពី៣-៥រលាយជាប់គ្នាដែរ។ ឆ្អឹងកង នីមួយៗដែលបន្ដាក់លើគ្នានេះ មិនបានជាប់គ្នាផ្ទាល់រវាងឆ្អឹង កងខាងលើ ឬខាងក្រោមទេ គឺវាមានទ្រនាប់ឆ្អឹងកងស្ថិតនៅចន្លោះឆ្អឹងកង នីមួយៗ។ ទ្រនាប់ឆ្អឹងកងនេះមានភាពធន់ និងមាំមួនខ្លាំងណាស់ ហើយវាមានតួនាទីសំខាន់សម្រាប់ឱ្យឆ្អឹងខ្នងមានចលនា ការពារមិន ឱ្យមានការកកិតរវាងឆ្អឹង និងឆ្អឹងផងដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ទើបយើងអាចធ្វើចលនាដងខ្លួនបាន ដូចជាឱនទៅមុខ ទៅចំហៀង ជាដើម។ ឆ្អឹងកងទាំងអស់សុទ្ធតែមានប្រហោងនៅកណ្ដាល និងនៅចំហៀងសងខាង ពេលដែលឆ្អឹងកងទាំងអស់បន្ដុបពីលើបន្ដគ្នា ប្រហោងកណ្ដាលនេះបន្ដគ្នាជាប់ជាបំពង់មួយវែង ដែលហៅថាបំពង់ឆ្អឹងកង។ បំពង់ឆ្អឹងកងនេះ គឺជាកន្លែងសម្រាប់ផ្ទុកខួរឆ្អឹងខ្នង ដែលបន្ដមកពីផ្នែកខួរក្បាល។ ជាទូទៅ ខួរឆ្អឹងខ្នងត្រូវបញ្ចប់នៅត្រង់ឆ្អឹងកងចង្កេះទីមួយ ឬទីពីរ។ ចន្លោះឆ្អឹងកងនីមួយៗមាន រន្ធចំហៀងៗ ដើម្បីបន្ដទៅកាន់សរីរៈគ្រប់កន្លែងក្នុងខ្លួនមនុស្សយើង ដូចជាសរីរាង្គខាងក្នុង មានស្បែក សាច់ដុំជាដើម។ ដូច្នេះ ពេលដែលទ្រនាប់ឆ្អឹងកងប៉ោង ឬលៀនចេញពីកន្លែងធម្មតារបស់វា វានឹងសង្កត់ទៅលើសរសៃប្រសាទធំៗដែលនៅជិតវានោះឯង។ ពេលដែលមានការគាបសរសៃប្រសាទ សរសៃប្រសាទនោះត្រូវរលាក ហើយបង្កឱ្យទៅជាឈឺទៅតាមតំបន់ ដែលសរសៃប្រសាទនោះ ទៅបញ្ជា ដូចជាផ្នែកចំហៀងនៃជើង ផ្នែកខាងក្រោយនៃជើងឆ្វេង ឬជើងស្ដាំ។
ទ្រនាប់ឆ្អឹងកងដែលគាបលើសរសៃប្រសាទអាចមានគ្រប់កន្លែង ដែលមានទ្រនាប់ឆ្អឹងតាំងពីឆ្អឹងកងដល់ឆ្អឹងកងចង្កេះ។ ប៉ុន្ដែគេសង្កេតឃើញការគាបដែលមានច្រើនជាងគេនៅត្រង់ចន្លោះឆ្អឹងកង ចង្កេះទី៤-៥ និងទ្រនាប់ឆ្អឹងកងចង្កេះចុងក្រោយ ព្រោះវា ជាកន្លែងដែលទទួលនូវសម្ពាធ និងទម្ងន់ច្រើនជាងគេ។
មូលហេតុដែលទ្រនាប់ឆ្អឹងលៀនចេញមកសង្កត់លើសរសៃប្រសាទ
កត្ដាសំខាន់គឺបណ្ដាលមកពីភាពទ្រុឌទ្រោមរបស់ទ្រនាប់ឆ្អឹងកង។ ភាពទ្រុឌទ្រោម ឬការចុះខ្សោយនៃទ្រនាប់ឆ្អឹងនេះទាក់ ទងនឹងកត្ក្ដាពីរយ៉ាងសំខាន់។
1 . កត្ដាទីមួយ ៖ ភាពចាស់របស់ទ្រនាប់ឆ្អឹងកងទៅតាមអាយុកាល ដែលគេច្រើនជួបប្រទះលើមនុស្សដែលមានអាយុ លើសពី៥០ឆ្នាំឡើងទៅ។ ករណីនេះជាលក្ខណៈធម្មជាតិ ពេលដែលអាយុកាន់តែច្រើន ទ្រនាប់ឆ្អឹងកាន់តែចាស់ដូចគ្នា ហើយភាពធន់ របស់វាក៏ថយចុះបន្ដិចម្ដងៗ ទៅតាមនោះដែរ។
2 . កត្ដាទីពីរ ៖ គឺបណ្ដាលមកពីភាពទ្រុឌទ្រោមនៃទ្រនាប់ឆ្អឹងកង ដោយការប្រើប្រាស់ឆ្អឹងខ្នងមិនសមស្រប មិនត្រឹមត្រូវ ឬការទ្រុឌទ្រោមដោយការប៉ះទង្គិចខ្លាំង។ ធម្មតាទ្រនាប់ឆ្អឹងមានសភាពមាំមួន និងធន់ខ្លាំងណាស់។ វាមានភាពធន់ខ្លាំងទៅនឹងការ សង្កត់ត្រង់ពីលើ ប៉ុន្ដែវាមិនធន់ខ្លាំងទៅនឹងការរបួស ឬការសង្កត់ដោយបញ្ឆិតនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ ដូចជាការឈោង ឬឱនលើកយក របស់មួយដែលធ្ងន់ ការអង្គុយកោងខ្នងយូរ ការស្ពាយ ឬលើករបស់អ្វីមួយចំហៀងស្មាជាដើម។ ភាពទ្រុឌទ្រោមទាំងនេះកើតឡើង ដោយសន្សឹមៗ ឬអាចកើតមានឡើងភ្លាមៗ។
រោគសញ្ញានៃការគាបសរសៃប្រសាទ
ចំពោះរោគសញ្ញាវិញនោះ មានច្រើនផ្សេងៗគ្នា ទៅតាមទីកន្លែងដែលមានការគាបសរសៃប្រសាទ។ ជាឧទាហរណ៍ ដូចជាការគាបសរសៃប្រសាទនៅត្រង់ឆ្អឹងកងក ធ្វើឱ្យអ្នកជម្ងឺឈឺចុករោយមកដៃឆ្វេង ឬស្ដាំ។ នៅពេលនេះសូមលើកយកតែរោគ សញ្ញាខ្លះៗ ដែលពាក់ព័ន្ធនិងការគាបសរសៃប្រសាទនៅត្រង់ឆ្អឹងកងចង្កេះ។ រោគសញ្ញារួមមានដូចជា ៖
- អ្នកជម្ងឺជាទូទៅមានអាការឈឺចុកនៅគល់ចង្កេះ និងរឹងចង្កេះ
- ឈឺចុកកជើងផ្នែកចំហៀង ឬផ្នែកខាងក្រោយនៃភ្លៅ និងកំភួនជើង ឬជួនកាលស្ពឹករហូតដល់កែងជើង ឬម្រាមជើងទៀត ផង។
- ការឈឺចាប់ឆៀបៗដូចជាស្រមោចខាំ ស្ពឹក ឬចុក អាការនេះកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅពេលអង្គុយយូរ ឬលើករបស់ធ្ងន់ ហើយធូរស្រាលមកវិញនៅពេលដេកសម្រាក (បើការគាបធ្ងន់ជាងនេះ អាចឈឺជាប់ជាប្រចាំ)។
វិធីព្យាបាលគាបសរសៃប្រសាទ
ការព្យាបាល គឺអាស្រ័យទៅលើការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឱ្យបានច្បាស់លាស់ជាមុនសិន។ ដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបាន មានកត្ដាពីរ យ៉ាង ទីមួយ គឺការពិនិត្យទៅលើអ្នកជម្ងឺ បូករួមទាំងរោគសញ្ញាដែលអ្នកជម្ងឺប្រាប់។ ទីពីរ គឺការថតមើលកន្លែងដែលមានការគាប។ ក្នុងការថតនេះយើងមានពីរប្រភេទទៀតគឺ ថតបែបទ្រីម៉ូដង់ស៊ីតូម៉ែត្រ(TDM) និងប្រភេទថតអ៊ីអែអ៊ិម(IRM)។ ប្រភេទី្រំ អាចមានព័ត៌មានបានច្បាស់ជាងគេទៅលើកន្លែងដែលគាប និងសរសៃប្រសាទដែលទទួលការគាបនោះ។
ចំណែកឯការព្យាបាលមានពីរដំណាក់កាលគឺ ការព្យាបាលដោយថ្នាំលេប និងការព្យាបាលដោយវះកាត់។
1 . ដំណាក់កាលទីមួយ ៖ ការព្យាបាលដោយប្រើប្រាស់ថ្នាំ បូករួមនិងវិធីសាស្ដ្រថែរក្សាឆ្អឹងខ្នង។ ការព្យាបាលបែបនេះ តម្រូវឱ្យមានការចូលរួមពីអ្នកជម្ងឺមួយផ្នែកធំក្នុងការថែរក្សាឆ្អឹង ខ្នង ហើយមានរយៈពេលយូរតែមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ បើអ្នកជម្ងឺ អនុវត្ដបានត្រឹមត្រូវតាមការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ។
2 . ដំណាក់កាលទីពីរ ៖ ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ នៅពេលដែលការព្យាបាលដោយវិធីទីមួយគ្មានប្រសិទ្ធភាព ឬដោយអ្នកជម្ងឺទ្រាំទ្រនឹងឥទ្ធិពលមិនល្អរបស់ថ្នាំមិនបាន ឬអ្នកជម្ងឺមានលក្ខណៈអ្វីមួយ ដែលមិនអាចប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំប្រឆាំងការ រលាកនេះបាន។ ម្យ៉ាងទៀត ការវះកាត់អាចធ្វើទៅបានដោយករណីបន្ទាន់មួយចំនួន ដូចជាអ្នកជម្ងឺមិនអាចកម្រើកជើង ឬប្រអប់ ជើងរួច ឬអ្នកជម្ងឺមានអាការឈឺចាប់ខ្លាំងមិនអាចទ្រាំបាន ហើយមានរោគសញ្ញាបត់ជើងតូច ធំមិនបានជាដើម។
ដំបូន្នានអ្នកឯកទេស
ប្រសិនបើបងប្អូនមានអាការណាមួយដូចរៀបរាប់ខាងលើក្នុងរោគសញ្ញា ឬមានការសង្ស័យ ត្រូវស្វែងរកការពិគ្រោះ យោបល់ពីអ្នកដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់។ ចៀសវាងបណ្ដែតបណ្ដោយឱ្យសភាពជម្ងឺកាន់ធ្ងន់ធ្ងរដុនដាបខ្លាំង ព្រោះវាអាចធ្វើឱ្យ ប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់ជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់លោកអ្នក។
បញ្ហាសំខាន់មួយទៀតគឺការថែរក្សាឆ្អឹងខ្នង ព្រោះវាមានសារៈសំខាន់បំផុត។ សូមកុំរង់ចាំរហូតដល់លោកអ្នកក្លាយជាអ្នក ជម្ងឺ ទើបទទួលស្គាល់ថា សុខភាពល្អពិតជាវិសេសវិសាលឱ្យសោះ។
ប្រភព ៖ ទស្សនាវដ្តី សុខភាពយើង លេខ៣៩ ខែមេសា ឆ្នាំ២០០៩
